Ο Tim που έγινε… ΤΟΜ!

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Στο #290 (1973) του αγαπημένου μας περιοδικού Μπλεκ, όλοι οι -τότε πιτσιρικάδες- αναγνώστες παρατηρήσαμε μία προσθήκη υπότιτλου στο εξώφυλλο, καθώς είχε εμφανιστεί εκεί η σύντομη φράση KAI… ΤΟΜ. Ανοίγοντας το τεύχος η έκπληξή μας ήταν μεγάλη, αφού από τη σελίδα 3 (δηλαδή πρώτη στη σειρά εμφάνισης) ξεκινούσε μία νέα ιστορία γουέστερν που διέθετε εξαίρετο σχέδιο και αγωνιώδη πλοκή! Ήταν η δεύτερη του είδους της που μας παρουσίαζε ο Μπλεκ, καθώς από το ξεκίνημά του (1969) και έως το 1978 μας είχε γνωρίσει το Ρίνγκο (Il Piccolo Ranger), μία επίσης υπέροχη δημιουργία των Ιταλών καλλιτεχνών Andrea Lavezzolo (1905-1981) και Francesco Gamba (1926-2012).

Η υπόθεση του… ΤΟΜ

Έχοντας χάσει τον πρώην σερίφη θείο του και τελευταίο εν ζωή συγγενή, από τα χέρια της συμμορίας του κακοποιού Lucky Bear, ο νεαρός Tim (και όχι Τομ) Carter αποφασίζει να καταταγεί στον στρατό ως ιχνηλάτης, όπου σύντομα βρίσκει την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τους δολοφόνους. Έτσι στα 1958 ξεκινά η μακρά σειρά περιπετειών με χαρακτηριστικό τίτλο Un Ragazzo Nel Far West (Ένα Παιδί στην Άγρια Δύση), η οποία σηματοδότησε το ντεμπούτο του Guido Nolitta [καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Sergio Bonelli (1932-2011)] στη συγγραφή σεναρίου.

Το Έπος του Γαβριήλ!

Το εξώφυλλο του Έπους.

Σε μία επίτομη έκδοση, όλη η νοσταλγία των underground comics υπέρ-ηρώων (και όχι μόνο...) που λάτρεψε μία ολόκληρη γενιά αναγνωστών.

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Το «έφερνα πολύ βαριά» που δεν είχα καταφέρει να τον δω την ημέρα της έκθεσης της επίτομης δημιουργίας του με τίτλο Το Έπος των Απέθαντων, όμως δεν το ξέχασα. Συναντήθηκα επιτέλους χθες, μετά από πολύ καιρό που είχα να τον δω, με τον εκλεκτό μου φίλο και σπουδαίο καλλιτέχνη Γαβριήλ Τομπαλίδη στον Πειραιά. Πήρα το ΜΕΤΡΟ τελειώνοντας απ’ τη δουλειά αργά το μεσημέρι και κατέβηκα στη στάση Μανιάτικα (αλήθεια, τι υπέροχος σταθμός αυτός, ένοιωσα σα να μπήκα στο… διαστημόπλοιο Enterprise ως νέος Κάπταιν Κερκ!) όπου και με περίμενε, χαμογελαστός όπως πάντα.

Κάτσαμε σε μία πολύ συμπαθητική καφετέρια και απολαμβάνοντας τη δροσιά της σκιάς (όχι του κλιματιστικού) είπαμε για πάρα πολλά… Για την πολιτική κατάσταση, για τις ρήσεις του... Αϊνστάιν, για τον… κόβιντ, για τις γατούλες κλπ Φυσικά, μιλήσαμε και για τα αγαπημένα (και των δύο μας), κόμικς. Μου έκανε μία εξαιρετική, προσωπική και πολύ παραστατική αφιέρωση στη μέσα σελίδα του υπέροχου Τόμου του, που παρεμπιπτόντως συστήνω σε όλους ανεπιφύλακτα. Ένοιωσα για ακόμη μία φορά ότι βρίσκομαι με έναν αληθινό φίλο, που με εκτιμάει και τον εκτιμώ. Στα του Τόμου, τώρα…

Πρόλογος (όχι ταπεινός) από το Δημήτρη Βανέλλη, που σε μπάζει αμέσως στο κλίμα του έργου. Ο Γαβριήλ ξεδιπλώνει σε 60 σελίδες όλη του την κατασταλαγμένη αντίληψη για τα εικονογραφημένα μίας εποχής που πέρασε μεν, δεν ξεχάστηκε δε…

Δημιουργός με δυνατή γραμμή και καυστικός εκεί που πρέπει, μας παρουσιάζει παλαιούς αλλά και νέους, απίστευτους χαρακτήρες (που εφηύρε πρόσφατα!) με τρόπο μαγευτικό! Οι φιγούρες του διατρέχουν τα καρέ, κρύβονται, επανεμφανίζονται σαν… φαντομάδες εκεί που δε τους περίμενες, σχολιάζουν, αστειεύονται, περνάνε καλά, μαζί και ο αναγνώστης.

Δε θα γράψω άλλα, διότι δε θέλω να σας κάνω … «spoiler»!

Φίλε Γαβριήλ, είσαι τυχερός και ευτυχώς που υπάρχουν, μεταξύ άλλων, άνθρωποι όπως οι υπεύθυνοι της εταιρείας Jemma Press (μην ξεχάσουμε τον εκδότη, δεν κάνει!) οι οποίοι εκτιμούν και στηρίζουν το έργο σου. Εύχομαι εις ανώτερα και σύντομα!

 

Τρία χρόνια δίχως το Νίκο Δεληγιώργη...

 

Ήταν ένας άνθρωπος σπάνιος, προικισμένος και ευφυής. Έπιασε τη ζωή (μία ζωή που δεν του χαρίστηκε) όπως λέμε "από τα μούτρα", αγωνίστηκε, οραματίστηκε και πέτυχε! Πρώτα απ' όλα για τους αγαπημένους του ανθρώπους. Τη σύζυγό του τη Λίνα και τα δυο τους παιδιά, τον Αλέξανδρο και τη Ναταλία, που σήμερα 12 Ιουνίου θα τιμήσουν τη μνήμη του. Τέτοια ημερομηνία πριν από τρία ακριβώς χρόνια (12.6.2022) ο Αλέξανδρος Δεληγιώργης γνωστοποίησε το θάνατο του πατέρα του, Νίκου. Ύστερα από μία πολυετή καριέρα ως εκδότης αγαπημένων περιοδικών που μεγάλωσε μαζί τους μία ολόκληρη γενιά αναγνωστών, είχε έρθει η ώρα για τον πολυπράγμονα Νίκο Δεληγιώργη να Αναπαυθεί. Τον αποχαιρέτησα με συγκίνηση, που ένοιωσα πως κορυφώθηκε μέσα μου ακριβώς τη στιγμή που οι οικείοι του μου έκαναν τη μεγάλη τιμή να πω κι εγώ δυο λόγια ως ύστατο, δικό μου χαίρε προς εκείνον, την ημέρα της κηδείας του.

Νίκο δεν θα ξεχαστείς! Όλοι εμείς που απολαύσαμε τις ιστορίες που μας χάρισες, σε ευχαριστούμε για ακόμη μία φορά και ευχόμαστε η παρακαταθήκη σου να παραμείνει "ζωντανή" μέσα στον αδυσώπητο  χρόνο.

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ #424 (83)

 

Το εξώφυλλο της Ιταλικής έκδοσης

ΜΑΡΚ: Ο Μυστηριώδης Γιατρός (La Valle Fumante)

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Σήμερα θα παρουσιάσουμε μία παλαιά ιστορία του αγαπημένου μας χαρακτήρα Λοχαγού Μαρκ (Il Comandante Mark) την οποία «αλιεύσαμε» (μεταφρασμένη στα Ελληνικά) από το #424 (83) του β΄ κύκλου του εβδομαδιαίου περιοδικού ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, που εξέδωσε ο Περιοδικός Τύπος Α.Ε. (ιδιοκτησίας του αειμνήστου Στέλιου Ανεμοδουρά) την Πέμπτη 25 Ιουλίου 1991. Παρατηρούμε ότι ενώ ο πρωτότυπος τίτλος των τριών δημιουργών (Pietro Sartoris, Darrio Guzzon, Giovanni Sinchetto) οι οποίοι υπέγραφαν με το αρκτικόλεξο eSseGeSse, μεταφράζεται ως Η Καπνίζουσα Κοιλάδα, στην Ελλάδα προτιμήθηκε η φράση Ο Μυστηριώδης Γιατρός.

Η υπόθεση (περιληπτικά): Ενώ ο Μαρκ περιπλανιέται έφιππος κατά τη διάρκεια μίας ανιχνευτικής αποστολής, δέχεται πυροβολισμούς από δύο κρυμμένους στα φυλλώματα μίας πλαγιάς Άγγλους στρατιώτες, εκ των οποίων ο ένας διαφεύγει έντρομος. Πριν προλάβει να τον κυνηγήσει με το άλογό του, ο Μαρκ ακούει σπαρακτικές κραυγές και αντικρίζει έναν ηλικιωμένο ιχνηλάτη να παλεύει με μία γιγαντόσωμη αρκούδα. Ο Μαρκ σκοτώνει με το ξίφος του το άγριο ζώο, όμως ο δυστυχής άνδρας (γέρο-Κούργουοτ) έχει αφήσει την τελευταία του πνοή.

In Memoriam: Eugenio Antonio Benni (1939-2009)

 [Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης]

Ο Ιταλός καλλιτέχνης Eugenio Antonio Benni γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1939 στην Άγιανζ, μια γαλλική πόλη του διαμερίσματος Μοζέλα στην περιοχή της Λωρραίνης, από Γάλλο πατέρα και Ιταλίδα μητέρα. Σε νεαρή ηλικία μετακόμισε στους παππούδες του από την πλευρά της μητέρας του, οι οποίοι κατοικούσαν στο Ραϊάνο του Αμπρούτσο, όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Έχοντας αποφοιτήσει (1960) από το Ινστιτούτο Τέχνης της Σουλμόνα, ξεκίνησε την καριέρα του το επόμενο έτος ως σχεδιαστής στο ατελιέ του περίφημου εικονογράφου Νικόλα Ντελ Πρινσίπε (1927-2002), από τον οποίο επηρεάστηκε σημαντικά στην τεχνοτροπία του. Η συνεργασία των δύο ζωγράφων θα αποδειχθεί πολύ παραγωγική και θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80. Σε αυτά τα χρόνια, ο Benni συνεισφέρει για μία μεγάλη σειρά από κόμικς, συμπεριλαμβανομένων των Yuma Kid (στο οποίο επιμελείται και τα κείμενα), Pat Emoul (που θα εκδοθεί αργότερα από τον F. Spada) στις εικονογραφημένες σειρές Rip Kirbye, Tom Billy By, Zorro, Robin Hood, Joe Ringo, La Freccia Nera, Il Camionista, Gol/Il Centravanti, Il Tromba, Alcina la Maga, Angelica, Teodora και πολλές ακόμα άλλες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα Capitan Miki και Il Grande Blek, κόμικς που έχουν μείνει στην ιστορία. Εκείνα τα χρόνια δημιούργησε επίσης μια σειρά από γελοιογραφίες, που θα συμπεριλαμβάνονταν στο περιοδικό Il Solletico. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Μπένι άρχισε να συνεργάζεται με το στούντιο του Αλμπέρτο ​​Τζιολίτι (1923-1993) στη Ρώμη, για το οποίο δημιούργησε μια σειρά από κόμικς τρόμου. Η έκδοση των σειρών Zippo Panino και Sfitty (από την εκδοτική Bianconi) θα ακολουθήσει σύντομα. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο ακούραστος Μπένι εγκαινίασε μία νέα συνεργασία, αυτή τη φορά με τον Ρομάνο Φέλμανγκ. Σχεδίασε τότε αρκετές περιπέτειες για το χαρακτήρα Phantom L'Uomo Mascherato, κάτι που οδήγησε στο να προστεθεί και το δικό του όνομα στη λίστα συντελεστών ενός από τα πλέον διάσημα κόμικς στον κόσμο. Θα συνεργαστεί με τον Φέλμανγκ μέχρι το δεύτερο εξάμηνο του 2000. Στις 2 Μαΐου του 2009, ο Μπένι πέθανε στο νοσοκομείο του Κιέτι, σε ηλικία 70 ετών.

Δημήτρης Γρατσίας: Μία ξεχωριστή περίπτωση!

 

Εξαιρετικό σχέδιο του καλλιτέχνη,
με θέμα το ποδόσφαιρο
(εφ. 'Αθλητική Ηχώ', 3 Μαρτίου 1959)

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Ο βραβευμένος ζωγράφος και εικαστικός Δημήτρης Γρατσίας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Ιουλίου του 1937 (ή 1938) και σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών από το 1961 έως το 1967 (έχοντας δασκάλους το Γιάννη Μόραλη και τον Βασίλη Βασιλειάδη) πάνω στα αντικείμενα της ζωγραφικής, της διακοσμητικής και της σκηνογραφίας. Ακολούθως συνέχισε τις σπουδές του στο Camden Arts Centre του Λονδίνου, με αντικείμενο την κεραμική τέχνη. Παρουσίασε δουλειές του σε πολλές εθνικές, ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (όπως στην 6^η Trien ale της Πολωνίας το 2006, όπου και του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση) καθώς και σε 14 ατομικές. Η τελευταία του ατομική αναδρομική έκθεση πραγματοποιήθηκε στην Πινακοθήκη Κορίνθου την άνοιξη του 2009, όπου και εκτέθηκαν έργα του της δεκαετίας 1995 - 2005 εμπνευσμένα από τον Αριστοφάνη και τον Αισχύλο, την υποκριτική τέχνη γενικότερα και το θέατρο του Καρόλου Κουν. Διετέλεσε τακτικός καθηγητής βασικού σχεδίου στο Τμήμα Διακοσμητικής και Σχεδιασμού του Τ.Ε.Ι. Αθήνας (1977-2004), αφιερώνοντας ολόκληρη τη ζωή του στην τέχνη που αγάπησε. Ήταν επίσης, μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε. Πέθανε το Μάρτιο του 2010 στην Αθήνα.

Πηγές.

https://www.tovima.gr/2010/04/17/culture/sti-mnimi-toy-zwgrafoy-dimitri-gratsia/

https://heraklionartgallery.gr/artist/gratsias-dimitrios/

http://www.nikias.gr/ell/product/%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82

https://glypto.wordpress.com/2008/05/11/gratsias/

Μία παλιά τέχνη: Οι ποδοσφαιρικές γελοιογραφίες!

Έργα του Βασίλη Χριστοδούλου (1961)

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Το ποδόσφαιρο, ως το δημοφιλέστερο –διαχρονικά- παγκόσμιο ομαδικό άθλημα έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών δημιουργών. Εκατομμύρια βιβλία, μυθιστορήματα και μελέτες έχουν γραφτεί σε όλο τον κόσμο για την ιστορία του «Βασιλιά των Σπόρ», πολλές κινηματογραφικές ταινίες  έχουν παραχθεί και φυσικά, εκατοντάδες εικονογραφημένες σειρές (κόμικς) έχουν κυκλοφορήσει με ήρωες (φανταστικούς ή όχι) παίκτες του ποδοσφαίρου, που αγκαλιάζουν το αναγνωστικό κοινό όχι μόνο της Ευρώπης και της Νοτίου (κυρίως) Αμερικής, αλλά και της Ασίας! Σε αυτόν τον τομέα, ο αξέχαστος «Byron» (ΒύρωνΑπτόσογλου) κατέχει τα εγχώρια «ηνία»! Εκτός, όμως από τα κόμικ-στριπ, υπάρχουν και τα μεμονωμένα σχέδια-καρέ, αλλά και οι γελοιογραφίες με θέμα το ποδόσφαιρο.

Για το Μιχάλη...

 

Μπλεκ #1 (Τετάρτη 25 Ιουνίου 1969)

Στο άκουσμα του ονόματος «Μπλεκ» οι λάτρεις των εικονογραφημένων εντύπων ανακαλούν από τη μνήμη τους τη γεροδεμένη φιγούρα ενός πανύψηλου και κατάξανθου νεαρού  άνδρα, ντυμένου με μία γούνινη ζακέτα, που με τις "ατσάλινες" γροθιές του σκορπούσε τον πανικό στους Βρετανούς αποικιοκράτες κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής επανάστασης (1775 – 1783). Αντιθέτως, εγώ πρώτα θυμάμαι το Μιχάλη. Το συχωρεμένο φίλο μου, που με μύησε στη μαγεία του «ξανθού γίγα» την άνοιξη του 1973, δείχνοντάς μου το αγαπημένο του περιοδικό. 

Ξαπλωμένος τα μεσημέρια στο κρεβάτι του φτωχικού του σπιτιού, απολάμβανε να διαβάζει τις γεμάτες ανθρωπισμό και γενναιότητα περιπέτειες του ανίκητου αρχηγού των κυνηγών και να τις συζητάει μαζί μου. Ήμουν δεν ήμουν εννέα χρονών τότε, σε μία τρυφερή ηλικία, με χαρακτήρα ακόμη αδιαμόρφωτο και ως εκ τούτου ευάλωτος σε κάθε λογής επιρροή. Είναι ευχής έργο λοιπόν, ότι οι ιστορίες που έγραψαν για το σπουδαίο Αμερικανό πατριώτη οι αείμνηστοι Ιταλοί δημιουργοί του («eSseGeSse») διαπνέονταν από υψηλές αξίες και σπάνια ιδανικά. Επιπλέον οι τρεις καλλιτέχνες (P. Sartoris, Darrio Guzzon, Giovanni Sinchetto) που αποτελούσαν τη συνεργατική ομάδα, διέθεταν την ικανότητα να συνθέτουν υπέροχες εικόνες  που επηρέαζαν σε αφάνταστο βαθμό τους μικρούς αναγνώστες. Αρετές όπως ο αλτρουισμός, η αυτοθυσία, η αλληλεγγύη, η μετριοφροσύνη, η αξιοπρέπεια και η μεγαλοψυχία ξεπηδούσαν από τις σελίδες μίας ανεκτίμητης για μας έκδοσης, η οποία αισίως συμπλήρωσε 70 έτη από την πρώτη εμφάνισή της στη γειτονική χώρα. 

Αισθάνομαι την ανάγκη να απευθύνω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε εκείνο το παιδί που μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω και να αγαπήσω  τον ηγέτη των Αμερικανών στον αγώνα τους για ελευθερία, έστω και αν κανείς δεν τον αντίκρισε στα πεδία των μαχών, αλλά υπήρχε μόνο στη φαντασία των τριών εμπνευστών του!

Τα Μαγικά Παπούτσια του Μπίλυ!

Εικονογράφηση: John Gillatt

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Το Billy's Boots (στα ελληνικά αποδόθηκε ως Τα Μαγικά Παπούτσια του Μπίλυ) ήταν ένα δημοφιλές βρετανικό κόμικ του συγγραφέα Fred Baker και του καλλιτέχνη John Gillatt, το οποίο συνέχισε αργότερα ο Mike Western. Ως αρχική σύλληψη η ιστορία παρουσιάστηκε με χιουμοριστική χροιά, γραμμένη και σχεδιασμένη από τον Frank Purcell. Η πρώτη εκείνη σειρά δημοσιεύτηκε από το περιοδικό Tiger από τις 23 Δεκεμβρίου του 1961 έως και τις 13 Ιουλίου του 1963.

 Χρειάστηκε να κυλήσουν περίπου επτά έτη, έως ότου ένας πιο σοβαρός Billy Dane εμφανίστηκε στο #1 του περιοδικού Scorcher που κυκλοφόρησε στις 10 Ιανουαρίου του 1970. Αργότερα η σειρά μετακόμισε στο Tiger όταν τα δύο κόμικ συγχωνεύτηκαν (1974). Εν συνεχεία η ιστορία μπήκε στο Valiant και στο  New Eagle με το οποίο είχε συγχωνευτεί το Tiger. 

Walt Disney comics: Οι σπουδαιότεροι καλλιτέχνες!

 

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Ο πασίγνωστος ποντικός Μίκυ Μάους όπως όλοι ξέρουν, ήταν μία έμπνευση του σπουδαίου Αμερικανού καλλιτέχνη Walt Disney (5.12.1901 – 15.12.1966) ο οποίος και τον σχεδίασε αρχικά ως κινηματογραφικό καρτούν στα τέλη της δεκαετίας του ’20. Ωστόσο ο Μίκυ και η παρέα του σύντομα πέρασαν στα καρέ των κόμικς, πρώτα ως στριπ (Αμερικανικών εφημερίδων) και μετά ως τακτική, αυτόνομη έκδοση (Mickey Mouse comic). Η περίοδος αυτή κάλυψε ένα χρονικό διάστημα 65,5 ετών (13.1.1930 – 29.7.1995) κατά τη διάρκεια της οποίας ένας μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών ανέλαβαν την εικονογράφηση. Διότι ο Ντίσνεϋ, παρότι φιλοτέχνησε τα πρώτα σχέδια των ανθρωπόμορφων ηρώων από το ζωικό βασίλειο που ξετρέλαναν τα παιδιά, γρήγορα αποσύρθηκε από το σχεδιασμό και αφοσιώθηκε στην ανάπτυξη της διάσημης επιχείρησής του.

Roy of the Rovers στην Ελλάδα.

 

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Όπως γνωρίζει κάθε πιστός λάτρης της σειράς, ο Ρόυ Ρέης και η Μέλτσεστερ «γεννήθηκαν» το Σεπτέμβριο του 1954 υπό μορφή κόμικ, που φιλοξένησε -από το πρώτο του κιόλας τεύχος- το εβδομαδιαίο αθλητικό περιοδικό Tiger. Οι ιστορίες, οι οποίες στα πρώτα χρόνια αντλήθηκαν από τη φαντασία του πολυσχιδούς καλλιτέχνη Joe Colquhoun (1926-1987), γνώρισαν μεγάλη δημοφιλία και σύντομα διαδόθηκαν σε πολλές ακόμη χώρες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Χρειάστηκε, ωστόσο, να περάσουν πάνω από 17 χρόνια πριν εκδοθούν και στην Ελλάδα. Το ‘ντεμπούτο’ της εδώ, αυτή η κορυφαία παγκοσμίως ποδοσφαιρική εικονογραφημένη ιστορία, το πραγματοποίησε τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1971.

Roy of the Rovers: Ιδιαίτερες εκδόσεις

 

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Στην πολύχρονη διαδρομή του ως ο κορυφαίος (ποιοτικά και διαχρονικά) πρωταγωνιστής των ποδοσφαιρικών κόμικς, ο εμβληματικός Ρόυ Ρέης απόλαυσε πάμπολλες εκδόσεις. Στο παρόν αφιέρωμά μας ασχολούμαστε με τρεις από τις πιο χαρακτηριστικές παρουσίες του στον έντυπο τύπο. Παράλληλα με την τακτική, εβδομαδιαία (επί 39 συνεχή έτη) και αργότερα μηνιαία έκδοση (στα μέσα της δεκαετίας του ’90) ο ηγέτης της Μέλτσεστερ γνώρισε τρεις ακόμη, πολύ ιδιαίτερες φιλοξενίες σε δύο εφημερίδες και ένα αθλητικό magazine, που εξακόντισαν ακόμη περισσότερο τη δημοφιλία του. Έτσι εξηγείται το γεγονός πως ακόμη και σήμερα, 70 χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση στα καρέ, ο (δικός μας) Ρόυ συνεχίζει να συγκινεί εκατομμύρια θαυμαστές των άπειρων αθλητικών του κατορθωμάτων, σε ολόκληρο τον κόσμο!

Σπουδαίοι δημιουργοί: Geoff Campion (1916 – 1997)

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της Βρετανικής Σχολής κόμικς ξεκίνησε την επαγγελματική του ζωή ως… εισπράκτορας! Στις 19 Νοεμβρίου του 1916 και εν μέσω του Μεγάλου Πολέμου (1914-1918) που συντάραζε την Ευρώπη, γεννήθηκε στο Κόβεντρι της Αγγλίας ο Arthur Geoffrey Campion. Ο άνθρωπος που αργότερα θα γινόταν γνωστός στο χώρο των εικονογραφημένων παιδικών περιοδικών σαν Geoff Campion, άρχισε να εργάζεται από μικρός σαν εισπράκτορας φόρων. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας κλήθηκε να υπηρετήσει στο Βρετανικό γραφείο διοίκησης των Ανατολικών Ινδιών. Ενώ ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939-1945) εξελισσόταν, ο Geoffrey είχε την ευκαιρία να εκδηλώσει το έμφυτο σχεδιαστικό του ταλέντο, ως μέλος της συντακτικής ομάδας του στρατιωτικού εντύπου Jambo.

Ο «πατέρας» του Ρόυ Ρέης!

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Ο αγαπημένος μας ποδοσφαιρικός ήρωας (των κόμικς) είναι αναμφίβολα ο ξανθομάλλης επιθετικός των «Ρόβερς» του Μέλτσεστερ, Ρόυ Ρέης. Γεννημένος -σύμφωνα με το σενάριο της εμβληματικής Βρετανικής εικονογραφημένης σειράς Roy of the Rovers- στις 21 Οκτωβρίου του 1938, σε λιγότερο από τρεις μήνες θα γίνει 86 ετών! Ωστόσο, η παρουσία του στα καρέ της «9^ης Τέχνης» χρονολογείται εδώ και σχεδόν μία 70ετία (!) καθώς η μορφή του εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο #1 του εβδομαδιαίου περιοδικού Tiger (11.9.1954) της εκδοτικής εταιρείας Amalgamated Press (αργότερα Fleetway/I.P.C.)

PAUL TREVILLION: ο ακαταπόνητος δημιουργός!

Ο Paul Trevillion με τον Sir Bobby Charlton

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Ο Πολ Τρεβιγιόν (Paul Trevillion) είναι Βρετανός καλλιτέχνης, ζωγράφος και δημιουργός κόμικς, γεννημένος στις 11 Μαρτίου του 1934 στο Tottenham του Νότιου Λονδίνου. Η επαγγελματική σταδιοδρομία του διαρκεί τουλάχιστον επτά δεκαετίες, έως και σήμερα που ο πολυσχιδής καλλιτέχνης έχει ήδη συμπληρώσει τα 90 του χρόνια! Είναι ο δημιουργός της ποδοσφαιρικής σειράς (κουίζ) You Are the Ref. Αρχικά απασχολήθηκε ως κωμικός, αλλά αργότερα στράφηκε στη ζωγραφική. Κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας καριέρας του έχει συνεργαστεί με έναν μεγάλο αριθμό από έντυπα (περιοδικά και εφημερίδες) ενώ έχει εικονογραφήσει και αρκετά βιβλία. Έχει σχεδιάσει εκατοντάδες πορτρέτα διάσημων ποδοσφαιριστών και αθλητών πολλών άλλων σπορ (δεινός σπόρτσμαν και ο ίδιος), όπως και του Βρετανού πρωθυπουργού Ουίνστον Τσώρτσιλ (1874-1965). Τη δεκαετία του ’60 και πιο συγκεκριμένα το 1963, ο πολυπράγμων Τρεβιγιόν (που είναι και μουσικός) φιλοτέχνησε τη δημοφιλή ποδοσφαιρική σειρά Roy of the Rovers στο περιοδικό Tiger. Ως πρότυπο για τη μορφή του εμβληματικού Roy Race, του αρχηγού και ηγέτη των Rovers του Melchester, ο Paul χρησιμοποίησε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Bobby Charlton (1937-2023) ο οποίος μάλιστα για ένα διάστημα ήταν ο κύριος αρθρογράφος στο περιοδικό.